پرتودرمانی در برگیرنده همه روش‌هایی است که بتواند اندازه‌ی ویژه‌ای از تابش‌های یونیزان را به بافت‌های بدخیم برساند، با این فرض که حداقل آسیب به بافت‌های سالم رسانده شود و ارائه یک روش ارزشمند و قابل اعتماد در اندازه‌گیری دز جذبی می‌تواند مفید باشد. امروزه امکان اندازه‌گیری توزیع دز جذبی در سه بعد وجود دارد که یکی از روش‌های دزیمتری سه‌بعدی نیز به کارگیری ژل‌های پلیمری حساس به پرتو است. هدف از مطالعه حاضر، محاسبه مقدار افزایش دز جذبی با حضور نانوذرات طلا و بررسی نوع چیدمان نانوذرات طلا (به طور یکنواخت و پوسته‌ای) در ژل پلیمر نوع نورموکسیک می‌باشد. در این پژوهش از هر دو رهیافت تجربی و شبیه‌سازی، از دزیمتر ژل پلیمر نوع نورموکسیک برای اندازه‌گیری مقدار تغییرات دز جذبی پرتوهای گاما با حضور نانوذرات طلا که تحت تابش پرتوهای چشمه ایریدیم-192 قرار گرفتند، استفاده شد. مراحل خوانش مقدار دز با کمک دستگاه قرائت‌گر دزیمتر ترمولومینسانس انجام گرفت و سپس با استفاده از روش مونت‌کارلو کد محاسباتی MCNPX شبیه‌سازی انجام شد و نتایج آن با آزمایش تجربی مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت. با حضور یکنواخت نانوذرات طلا در ژل پلیمر، بیشینه دز جذبی به ازای غلظت mM 1/0 تا mM 5/1، %24/0 و در حالت پوسته ای %20 به‌دست آمد. نتایج و بررسی‌های هر دو مطالعه که به‌صورت تجربی و شبیه سازی به‌دست آمد، نشان می‌دهد که بهینه غلظت نانوذرات طلا در ژل پلیمر نوع نورموکسیکmM  5/1 می‌باشد، که برای انجام مطالعات کلینیکی می‌توان از آن استفاده کرد.